ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

·       ΟΙ  ΟΛΥΜΠΙΑΔΕΣ

       Οι ολυμπιακοί αγώνες πραγματοποιούνταν κάθε τέσσερα πλήρη χρόνια, κατά την πρώτη πανσέληνο μετά το θερινό ηλιοστάσιο (περίπου στα μέσα Ιουλίου).Το διάστημα που μεσολαβούσε από τη λήξη των αγώνων μέχρι την αρχή των επόμενων ονομαζόταν «Ολυμπιάς», λέξη που δήλωνε και τους ίδιους τους αγώνες.

       Μέχρι το 684 πΧ που τα αγωνίσματα ήταν έξι, οι αγώνες διαρκούσαν μία ημέρα. Όσο όμως αυξάνονταν τα αγωνίσματα αυξάνονταν και οι ημέρες διάρκειας των αγώνων (κατά την κλασσική εποχή διαρκούσαν πέντε ημέρες) 

·       ΙΕΡΗ  ΕΚΕΧΕΙΡΙΑ

        Τον 8^ο πΧ αιώνα ο Ίφιτος, βασιλιάς της Ήλιδας, μαζί με τον Λυκούργο, περίφημο νομοθέτη της Σπάρτης, και τον Κλεοσθένη, βασιλιά της Πίσας, καθιέρωσε την ιερή εκεχειρία, δηλ. σταματούσε οποιαδήποτε πολεμική δραστηριότητα από τις πόλεις που συμμετείχαν στους αγώνες, το κράτος των Ηλείων ανακηρυσσόταν ουδέτερο και απαγορευόταν η εκτέλεση οποιασδήποτε θανατικής ποινής . Αρχικά η διάρκειά της ήταν ένας μήνας και αργότερα τρεις μήνες. Μ’ αυτό το θεσμό οι Ολυμπιακοί αγώνες απέκτησαν μεγάλη φήμη και όλοι μπορούσαν να ταξιδεύουν στην Ολυμπία με ασφάλεια.

·       ΟΙ  ΟΡΓΑΝΩΤΕΣ

 Την ευθύνη για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων είχαν οι Ελλανοδίκες, που ήταν και οι επίσημοι κριτές. Στην αρχή ο θεσμός των Ελλανοδικών ήταν κληρονομικός και ισόβιος. Αργότερα όμως, πιθανόν το 584 π.Χ., εκλέγονταν με κλήρο ανάμεσα στους πολίτες της Ήλιδας για μια Ολυμπιάδα και η εκπαίδευσή τους διαρκούσε 10 μήνες. Εκτός από τη διοργάνωση των αγώνων, έργο τους ήταν η απονομή των βραβείων,  η επιβολή    ποινών,      χρηματικών ή σωματικών, και ο αποκλεισμός αθλητών από τους αγώνες. Από τις χρηματικές ποινές κατασκευάζονταν χάλκινα αγάλματα του Διός, οι Ζάνες που τοποθετούνταν στην Άλτη. Η κρίση τους ήταν αμερόληπτη και η απόφασή τους σεβαστή και ανέκκλητη .Κατά τη διάρκεια των αγώνων ντυμένοι με πορφυρό μανδύα κάθονταν σε τιμητικές θέσεις στο Στάδιο.

Στην ορθή διεξαγωγή των αγώνων σημαντική ήταν η συμβολή των αλυτών, των ραβδούχων, των θεηκόλων, των ιερέων, των μάντεων, των γραμματέων, των σπονδοφόρων και των εξηγητών.

·       ΟΙ  ΑΘΛΗΤΕΣ

         Δικαίωμα συμμετοχής στους Ολυμπιακούς αγώνες είχαν μόνο οι ελεύθεροι Έλληνες που δεν είχαν διαπράξει φόνο ή παραβίαση της εκεχειρίας. Αποκλείονταν οι ξένοι, οι δούλοι και οι γυναίκες(δικαίωμα συμμετοχής είχαν στους ιππικούς αγώνες μόνο ως ιδιοκτήτριες ίππων). Κατά τη  ρωμαϊκή  εποχή δόθηκε άδεια να συμμετέχουν  και Ρωμαίοι πολίτες.

  Οι αθλητές έφταναν στην Ήλιδα υποχρεωτικά ένα μήνα πριν από την έναρξη των αγώνων, μαζί με τους γυμναστές τους που τους προπονούσαν και τους στήριζαν ηθικά. Επιλέγονταν οι καλύτερα προετοιμασμένοι αθλητές μετά από προκριματικούς αγώνες.

·       ΟΙ ΘΕΑΤΕΣ

         Όλοι, Έλληνες ή ξένοι, ελεύθεροι ή δούλοι, είχαν δικαίωμα να παρακολουθούν τους αγώνες, εκτός από τις παντρεμένες γυναίκες. Επιτρεπόταν μόνο στην ιέρεια της Δήμητρας Χαμύνης, για την οποία υπήρχε ιδιαίτερη τιμητική θέση. Η τιμωρία για την παραβίαση του νόμου ήταν ο θάνατος. Η μόνη ωστόσο που παραβίασε το νόμο και δεν τιμωρήθηκε ήταν η Καλλιπάτειρα, κόρη του ξακουστού Ολυμπιονίκη Διαγόρα, γιατί ήταν κόρη, αδερφή και μητέρα Ολυμπιονικών. Πλήθος θεατών κατέφθανε στην Ολυμπία από ολόκληρη  την  Ελλάδα.  Εκτός από  μεμονωμένα άτομα έρχονταν και οι θεωρίες, επίσημες αντιπροσωπίες πόλεων που έφερναν πλούσια δώρα στο Ιερό.